حداقل «ترمیناتور: سرنوشت تاریک» این کار را درست انجام داد

به گزارش دانلود فیلم و به نقل از برخورد دهنده ترمیناتور: سرنوشت تاریک قرار بود بازگشتی به شکوه برای فرنچایز ترمیناتور باشد. جیمز کامرون در حالی که کارگردانی نمی‌کرد، هنوز نقش مهمی به عنوان تهیه‌کننده داشت، که اولین حضور او در فرانچایز پس از ترمیناتور ۲: روز داوری بود. تیم میلر، کارگردان، با قیمت فرنچایز بیگانه نبود، زیرا Deadpool را روی پرده بزرگ عرضه کرد. حتی بازگشت لیندا همیلتون در نقش سارا کانر به فرنچایز را نشان داد! اما در نهایت، سرنوشت تاریک نتوانست در باکس آفیس به نمایش درآید و عملاً فرانچایز ترمیناتور را از بین برد. یعنی تا زمانی که سریال انیمه ی آینده از نتفلیکس و اسکای دنس امسال عرضه شود.

دلایل زیادی وجود دارد که چرا Terminator: Dark Fate دقیقاً به ناجی فرنچایزی تبدیل نشد که طرفداران به آن امیدوار بودند. زمان وجود داشت. در ابتدای نوامبر فرود آمد، زمانی که استودیوها شروع به جمع آوری کرایه جوایز خود می کنند. همچنین این واقعیت وجود داشت که فیلم‌های قبلی مانند ترمیناتور رستگاری و Terminator Genisys نتوانستند با طرفداران ارتباط برقرار کنند و همین امر باعث شد تا Dark Fate فروش سخت‌تری داشته باشد. اما همان طرفداران (و حتی چند منتقد فیلم) استدلال خواهند کرد که سرنوشت تاریک آنها را از سکانس آغازین خود دور کرد، جایی که جان کانر (ادوارد فورلانگ) به طرز وحشیانه ای توسط یک ترمیناتور کشته می شود. این انتخاب تکان دهنده بود، اما به Dark Fate اجازه داد تا مسیر جدیدی را ترسیم کند و در عین حال به یکی از مفاهیم اصلی فرنچایز وفادار بماند.

جیمز کامرون آماده کشتن جان کانر بود

یکی از مزایای کشتن جان کانر در ترمیناتور: سرنوشت تاریک این است که از خط روایی که سایر فیلم‌های ترمیناتور در آن گیر کرده بودند می‌گریزد. یا چندین ترمیناتور) در زمان تلاش می کنند و از وجود جان کانر قبل از اینکه او مقاومت انسانی را به پیروزی در برابر هوش مصنوعی بدخواه رهبری کند، جلوگیری کند. ترمیناتور رستگاری اولین فیلم ترمیناتور است که به طور کامل در آینده روایت می‌شود که اسکای‌نت به اوج خود می‌رسد، در حالی که Genisys تلاش می‌کند تا با تغییر شدید جدول زمانی، اوضاع را متزلزل کند. اما این واقعیت که اسکای‌نت تنها می‌توانست به یک راه برای اطمینان از بقای خود فکر کند، تهدید آن را به شدت محدود می‌کند، تا جایی که حتی طرفداران دیرینه‌اش هم زیر سوال می‌رفتند که آیا این همان هوش مصنوعی است که تقریباً توانسته بشریت را از بین ببرد.

مرگ جان در نهایت به فرنچایز ترمیناتور اجازه می دهد تا از سایه روز داوری عبور کنند. Judgment Day به عنوان نقطه اوج فرنچایز ترمیناتور در نظر گرفته می شود و دلیل خوبی دارد، زیرا کامرون اکشن را ارتقا می دهد و در عین حال پایانی مناسب برای درگیری اسکای نت و کانر ارائه می دهد. فیلم‌های بعدی ترمیناتور به‌جای این که آن را به عنوان نشانه‌ای برای پیشبرد فرنچایز در نظر بگیرند، سعی می‌کنند عناصر سطحی روز داوری را تکرار کنند، از تلاش برای مقابله با تهدید T-1000 (رابرت پاتریک) تا نادیده گرفتن کامل نحوه قضاوت. روز به طور موثر تهدید Skynet را خنثی می کند.

سرنوشت تاریک از این جهت متفاوت است که وضعیت موجود را متزلزل می‌کند، تمرکز جان را از بین می‌برد و آن را روی قهرمان جدید دنی راموس (ناتالیا ریس) قرار می‌دهد. در واقع، تصمیم برای کشتن کانر توسط خود کامرون گرفته شد. کامرون و میلر هر دو در طی مصاحبه ای با لس آنجلس تایمز به این موضوع پرداختند، زیرا هر دو احساس می کردند این تکان زندگی است که فرانچایز ترمیناتور به آن نیاز داشت. کامرون گفت: “شما قالیچه را از زیر کل ساختاری که در سه دهه گذشته در جریان بوده است بیرون می آورید.” ایده شوکه کردن تماشاگران و انجام کارهای غیرمنتظره را دوست دارم.” میلر افزود.

مرگ جان کانر پرسش اصلی فرانچایز نابودگر را بررسی می کند

زندگی جان کانر به فرانچایز ترمیناتور شکل داد و معلوم شد که مرگ او نیز همین تأثیر را داشته است. سرنوشت تاریک به موضوع اصلی فیلم های ترمیناتور باز می گردد: اهمیت انتخاب. “هیچ سرنوشتی جز آنچه برای خود می سازیم وجود ندارد” یک عنصر تکرارشونده در تمام فیلم های ترمیناتور است، و تا سرنوشت تاریک ادامه می یابد زیرا هر شخصیت انتخاب هایی را انجام می دهد که آنها را تعریف می کند. معلوم می شود که لژیون، هوش مصنوعی که به جای اسکای نت به عنوان یک تهدید عمل می کند، در تلاش است تا دنی را بکشد زیرا او یک مقاومت علیه آنها را رهبری می کند. چیزی که آن را از موقعیت جان منحصر به فرد می کند این است که فرض می شود دنی همه این کارها را به تنهایی انجام داده است، به خصوص زمانی که گریس (مکنزی دیویس) فاش می کند که دنی او را در کودکی در آینده نجات داده است. داشتن قهرمانی که به‌جای اینکه متولد شود برای متوقف کردن آن، مقاومت در برابر قیام ماشینی را انتخاب می‌کند، یک تغییر سرعت نسبت به فیلم‌های قبلی ترمیناتور است، اما درست با مفهوم ساختن سرنوشت خود مطابقت دارد.

با این حال، شخصیت هایی که به بهترین شکل این موضوع را تجسم می کنند، سارا و تی-۸۰۰ معروف به «کارل» (آرنولد شوارتزنگر) هستند. سارا با از دست دادن پسرش، هدف جدیدی را در شکار ترمیناتورهایی که لژیون در تلاش های قبلی برای کشتن دنی فرستاده بود، پیدا می کند. “کارل” با ارسال مختصات به او کمک کرده است، تا حدی برای کفاره قتل جان، و به این دلیل که بدون اسکای نت، در نهایت این شانس را پیدا کرده است که خودش انتخاب کند. گسترش تم های سرنوشت به ترمیناتور راه دیگری است که Dark Fate فرنچایز را به جلو می راند. اگر ماشین کشتار بتواند مسیر خود را در زندگی انتخاب کند، آنگاه می‌توان گفت که انتخاب‌های فرد چقدر اهمیت دارند. در واقع، کارل انتخاب می کند تا خود را قربانی کند و Rev-9 Terminator (گابریل لونا) را بیرون بیاورد و ثابت کند که انسانیت زیادی در درون خود دارد. حتی اگر فرنچایز را روی یخ بگذارد، Terminator: Dark Fate هنوز هم به خاطر تلاش برای انجام کاری جدید با فرنچایز، شایسته تقدیر است.